Wednesday, March 20, 2013

สู้ไปกับอาชีพที่ทำอยู่อย่าได้ย่อท้อ

ผมนั้นเรียนจบมาก็หลายปีแล้ว ตอนนี้ผมก็ได้ประกอบ อาชีพ หาเลี้ยงตัวเองและผ่อนรถอยู่ ในตอนแรกนั้นผมไม่มีอะไรเลย ไม่มีทั้งรถยนต์ รถมอเตอร์ไซค์ ตอนขึ้นรถโดยสารไปทำงานบ้าง เดินไปทำบ้าง ตอนที่เรียนอยู่ในระดับมัธยมและมหาวิทยาลัยนั้น ผมอยากได้สิ่งของและอยากไปเที่ยวตามสถานที่ต่างๆ มากมายหลายที่ ถามว่าผมเป็นคนโลภมากไหม ผมก็ตอบตรงๆ นะว่าผมเป็นคนที่โลภพอสมควรอยู่ แต่ก็ไม่ถึงกับน่าเกลียดอะไร มันก็เป็นเรื่องธรรมดานี่นาที่คนเรามันก็ต้องมีของที่อยากได้หรือสถานที่ในฝันที่อยากจะไปตอนเด็กๆ แต่ไม่มีโอกาสที่จะได้ไปในตอนนั้น เมื่อเรียนจบมาแล้วเนี่ย ก็ต้องทำงาน หาอาชีพที่ตัวเองใฝ่ฝันที่จะทำ ผมก็ทำงานเก็บเงิน มีครั้งหนึ่งตอนเรียนจบใหม่ๆ ผมและเพื่อนๆ ที่มหาลัยได้ไปเที่ยวที่หัวหินด้วยกัน เป็นการเลี้ยงฉลองการเรียนจบจากรั้วของมหาวิทยาลัย ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมได้ขี่รถมอเตอร์ไซค์ซิ่งเป็นแบบออโต้ ขี่ง่าย พอกลับมาที่กรุงเทพก็เริ่มเก็บเงินเพื่อที่จะซื้อมอเตอร์ไซค์มาขี่และผมก็ได้ดาวน์และผ่อนจนครบไปหมดแล้ว นั่นเป็นความใฝ่ฝันของผมอันดับแรกและผมก็ทำมันสำเร็จไปแล้วหนึ่งขั้น ต่อมาผมได้ย้ายมาทำงานอีกบริษัทหนึ่งที่เกี่ยวกับเกม ซึ่งปกติผมเป็นคนชอบเล่นเกมเป็นทุนเดิมอยู่แล้วและมีความสนใจเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ ซึ่งการเปลี่ยนอาชีพนี้แทบไม่เป็นอุปสรรคในการทำงานที่ใหม่เลย ข้อเสียอย่างเดียวคือมันไกลกว่าที่ทำงานเดิมเท่านั้น พอมาทำงานที่ใหม่นี้ ผมได้ทำอาชีพเสริมควบคู่กันไปด้วย อาชีพเสริม ที่ว่านั้นก็คือ การขายของที่ระลึกและของสะสมจากเกมนั้นๆ หรือเป็นพวกของใช้กระจุก กระจิกจากเกมต่างๆ มันเป็นงานที่ถูกใจผมเลยนะ ถึงแม้ว่ามันจะมีปัญหาเยอะแค่ไหนก็ตาม


                                 


 ผมก็ทำอาชีพนี้มาตั้ง 2 ปีเลยทีเดียว งานเกี่ยวกับเกมนี้พอทำไปแล้ว เราจะรู้สึกสนุกไปกับมัน เพราะอะไรผมก็ไม่รู้นะ สงสัยเป็นความรู้สึกเหมือนตอนที่เรียนอยู่มหาวิทยาลันมั้ง ช่วงที่เรียนหนังสืออยู่ผมก็ชอบไปงานแฟร์เกี่ยวกับเกมอยู่บ่อยครั้ง ทั้งไปเดินเล่นและไปแข่งเล่นเกมชิงแชมป์ของประเทศ ถ้าผมฝึกซ้อมและยังเล่นอยู่จนถึงทุกวันนี้ มันอาจจะเป็นอาชีพเสริมจากงานหลักได้เป็นอย่างดี มันเป็น อาชีพอิสระ และสามารถเล่นที่ไหนก็ได้ เพียงถ้าคุณมีอินเทอร์เนทและคอมพิวเตอร์ดีๆ สักเครื่อง ตอนที่ผมยังทำงานเกี่ยวกับเกมอยู่ ผมได้รู้จักกับคนในวงการเกมมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเจ้าของบริษัทค่ายเกมต่างๆ หรือจะเป็นคนในระดับสูงของบริษัทต่างๆ ผมมีโอกาสเข้าไปพูดคุยด้วย ซึ่งผมรู้สึกปลาบปลื้มใจมากที่คนระดับรากหญ้าอย่างผมมีโอกาสได้คุยกับคนระดับสูงพวกนี้ เวลาที่ผมทำงานอยู่ในหัวก็คิดไปด้วยนะว่า อยากจะเปิดธุรกิจส่วนตัวสักอย่างหนึ่ง แล้วยังคิดต่ออีกว่า ขายอะไรดี นะธุรกิจของเราเนี่ย เห็นอะไรก็อยากขายไปซะหมดเลย แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก ต้องหาตัวช่วนสักหน่อยแล้ว ไหนๆ ก็เก่งด้านคอมพิวเตอร์อยู่แล้วนี่นา ต้องเอามาใช้ให้เป็นประโยชน์ซะหน่อย ว่าแล้วก็เปิดคอมเข้าอินเทอร์เนททันที แล้วลองค้นหาคำว่า อาชีพทำเงิน อาชีพไหนหาเงินได้มากที่สุด ก็ลองหาดูไปเรื่อย แต่ก็นะ มันเป็นเรื่องยากสำหรับมือใหม่อย่างเรา คงต้องขอเวลาสักหน่อยในการหาอาชีพทำเงินได้มากมายก่ายกองจนเท่าภูเขาเลากา เราก็ได้แต่คิดว่า สักวันนึงเราต้องรวยให้ได้ จะได้ไม่เป็นภาระของพ่อแม่และลูกหลานที่เราจะมีในอนาคต เราควรเริ่มก่อร่างสร้างตัวให้เป็นรูปเป็นร่างได้แล้ว ในชีวิตหนึ่งของคนเรานั้นมันชั่งสั้นยิ่งนัก ไม่รู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง เราควรทำสิ่งที่ถูกต้องและต้องรีบทำให้สิ่งที่ต้องรีบทำโดยไวอย่าได้รอช้า แล้วที่สำคัญ เงินทองมันไม่เข้าใครออกใครด้วย ฉะนั้นเราจึงต้องรีบกอบโกยให้ไวและให้ได้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ อาชีพค้าขาย เนี่ยนะ มันเป็นอาชีพที่ต้องลองเสี่ยงดูว่าจะขายได้ไหม เราต้องเลือกสินค้าที่จะนำมาขายในร้านอย่างถี่ถ้วน มิฉะนั้นแล้วอาจจะจมทุนก็เป็นได้

                                     

แล้วเราจะขายอะไรดีล่ะที่มันจะช่วยให้เราและครอบครัวของเราเนี่ยรอดพ้นวิกฤติในด้านการเงินไปได้ พอละมาเล่าถึงอดีตของผมต่อดีกว่า หลังจากที่ผมแพร่มนอกเรื่องมาเยอะแล้ว เรามาเข้าประเด็นกันต่อเลยดีกว่า หลังจากที่ผมทำอาชีพเกี่ยวกับการเกมมา 2 ปี ผมได้เข้ามาทำในบริษัทใหม่ซึ่งทำเกี่ยวกับการให้บริการร้านค้าออนไลน์ มันเป็นอาชีพที่แปลกใหม่ของผม ทั้งๆที่ผมก็สนใจเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มาเป็นเวลานาน แต่ผมไม่เคยได้ศึกษาเกี่ยวกับระบบการทำงานแบบนี้ ถือว่าเป็นการท้าทายในชีวิตของผมอีกขั้นหนึ่งในก้าวบันได้ของชีวิตผม และมันเป็นก้าวสำคัญก้าวหนึ่งในชีวิตของผมเลยนะ อาชีพที่ทำอยู่ปัจจุบันนี้เนี่ย มันสามารถทำให้ผมซื้อรถได้ ซื้อโทรศัพท์มือถือดีๆ ได้ มันเป็นอาชีพทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำสำหรับผมเลยล่ะ ผมเริ่มทำงานที่นี่เมื่อเกือบๆ ปลายปี 2554 นับจนถึงวันนี้แล้วก็ 1 ปีครึ่งเข้าไปแล้ว เชื่อไหมว่าผมสามารถเก็บเงินได้เป็นแสนๆ เลยนะ เกิดมาผมไม่เคยมีเงินในบัญชีธนาคารถึงหลักแสนเลยนะ ตอนที่เงินถึงหลักแสนครั้งแรกในชีวิต ผมดีใจมาก ถึงแม้ผมจะไม่ได้ลงทุนทำธุรกิจก็สามารถเก็บเงินให้ถึงแสนบาทได้โดยใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น ถึงจะลงทุนทำธุรกิจ ผมก็ไม่รู้ว่าจะ ลงทุนขายอะไรดี หรือจะค้าขายก็ไม่สามารถรู้ได้ว่าจะขายอะไรดี แต่ผมว่าการทำงานที่บริษัทนี้ มันสอนตัวผมในหลายๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นการทำงานที่เป็นระบบมากกว่าบริษัทที่ผ่านๆ มา ข้อนี้ผมไม่แน่ใจว่ามันเป็นเพราะบริษัทสอนผมหรือตัวผมโตขึ้น เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกันแน่ แต่ก็อย่างว่านะ ผมก็ยังไม่ค่อยพอใจกับรายได้สักเท่าไรนะ ผมคิดว่ายังน้อยไปถ้าเทียบกับงานที่ผมได้รับมอบหมาย ก็กะว่าจะหาอาชีพเสริมทำควบคู่กันไปด้วย เผื่อรายได้จะมากขึ้นกว่านี้ อืม เป็นความคิดที่ไม่เลวเลยนะ

No comments:

Post a Comment